کلمه عطر از لاتین perfumare گرفته شده است ، به معنی "از بین بردن سیگار".  عطر سازی به عنوان هنر ساخت عطر ، در بین النهرین باستان ، مصر ، تمدن دره سند و احتمالاً چین باستان آغاز شد. بیشتر توسط رومی ها و عرب ها تصفیه شد.

اولین شیمی دان ثبت شده در جهان زنی به نام Tapputi در نظر گرفته می شود ، سازنده عطر از هزاره دوم قبل از میلاد در بین النهرین در یک قرص میخی ذکر شده است. او گلها ، روغن و گل ماسه را با مواد معطر دیگر تقطیر کرد ، سپس فیلتر کرد و دوباره چندین بار در محل قرار داد.

در شبه قاره هند ، عطر و عطر در تمدن سند وجود دارد (3300 سال قبل از میلاد - 1300 سال قبل از میلاد).

یک آلمبیک بیزانس برای تقطیر عطرها استفاده می شد

ظرف عطر مصر باستان به شکل میمون ؛ 1550-1295 قبل از میلاد ؛ faience؛ ارتفاع: 6.5 سانتی متر ، عرض: 3.3 سانتی متر ، عمق: 3.8 سانتی متر ؛ موزه هنر متروپولیتن (شهر نیویورک)

در سال 2003 ،  باستان شناسان آنچه را که قدیمی ترین عطرهای موجود در جهان در پیرگوس قبرس تصور می شود کشف کردند. قدمت این عطرها بیش از 4000 سال پیش است. آنها در یک عطرسازی باستانی ، در کارخانه ای به مساحت 300 متر مربع (3،230 فوت مربع) که حداقل 60 عکس را در خود جای داده بود ، کاسه های مخلوط کردن ، قیف ها و بطری های عطر را کشف کردند. در دوران باستان مردم از گیاهان و ادویه ها مانند بادام ، گشنیز ، گل مینا ، رزین مخروطی و ترنج و همچنین گل استفاده می كردند. در ماه مه 2018 ، یک عطر باستانی "رودو" (گل رز) برای نمایش سالگرد موزه ملی باستان شناسی یونان "جنبه های بی شماری از زیبایی" بازسازی شد ، که به بازدیدکنندگان اجازه می دهد از طریق گیرنده های بویایی خود به دوران باستان نزدیک شوند

در قرن نهم شیمی دان عرب الکندی (الکیندوس) کتاب شیمی عطر و تقطیر را نوشت که حاوی بیش از صد دستور العمل برای روغنهای معطر ، نمکها ، آبهای معطر و مواد جایگزین یا تقلید از داروهای گران قیمت بود. در این کتاب همچنین 107 روش و دستورالعمل برای تجهیزات ساخت عطر و عطر ، مانند آلمبیک (که هنوز نام عربی خود را یدک می کشد) شرح داده شده است.] [از یونانی ἄμβιξ ، "جام" ، "لیوان"] که سینسیوس در قرن چهارم توصیف کرده است).

ابن سینا ، شیمیدان ایرانی (معروف به Avicenna) فرآیند استخراج روغن از گلها با استفاده از تقطیر را معرفی کرد ، روشی که امروزه معمولاً استفاده می شود. او ابتدا با گل رز آزمایش کرد. تا زمان کشف او ، عطرهای مایع از مخلوط روغن و گیاهان خرد شده یا گلبرگ تشکیل شده بود که ترکیبی قوی ایجاد می کرد. گلاب ظرافت بیشتری داشت و بلافاصله محبوب شد. هم مواد اولیه و هم فناوری تقطیر به طور قابل توجهی بر عطر سازی غربی و پیشرفت های علمی ، به ویژه شیمی تأثیر گذاشت.

با در نظر گرفتن دستورالعمل راهبان از سانتا ماریا دله وینی یا سانتا ماریا نوولا از فلورانس ، ایتالیا ، هنر عطر سازی احتمالاً از سال 1221 در اروپای غربی شناخته شده بود. در شرق ، مجارها به دستور ملکه الیزابت مجارستان ، در حدود سال 1370 عطری تهیه کردند که از روغنهای معطر مخلوط شده در محلول الکلی - معروف به آب مجارستان - تهیه شده است هنر عطرسازی در رنسانس ایتالیا رونق گرفت و در قرن شانزدهم عطر ساز شخصی کاترین دو مدیچی (1519-1589) ، رنه فلورانس (Renato il fiorentino) ، تصفیه خانه های ایتالیا را به فرانسه برد. آزمایشگاه او از طریق یک گذرگاه مخفی با آپارتمان های او در ارتباط بود ، به طوری که هیچ فرمولی در مسیر سرقت نمی شد. به لطف رنه ، فرانسه به سرعت به یکی از مراکز تولید عطر و مواد آرایشی در اروپا تبدیل شد. کشت گل برای عطر معطر آنها ، که از قرن 14 آغاز شده بود ، به یک صنعت بزرگ در جنوب فرانسه تبدیل شد.

بین قرن 16 و 17 ، ثروتمندان از عطرها برای پوشاندن بوی بدن ناشی از غسل مکرر استفاده می کردند. در سال 1693 ، آرایشگر ایتالیایی Giovanni Paolo Feminis یک آب عطر به نام Aqua Admirabilis ایجاد کرد  ادوکلن؛ برادرزاده او یوهان ماریا فارینا (جیووانی ماریا فارینا) تجارت را در سال 1732 به عهده گرفت.]

در قرن هجدهم ، منطقه گراس فرانسه ، سیسیل و کالابریا (در ایتالیا) در حال رشد گیاهان معطر بودند تا صنعت عطر در حال رشد را با مواد اولیه تأمین کند. حتی امروز ، ایتالیا و فرانسه همچنان مرکز طراحی عطر و طعم اروپایی هستند